Πρόλογος

Ο δρόμος για την εξέλιξη του καθενός μας φαίνεται μακρύς,

 

 

ανηφορικός και ατελείωτος... Είναι όμως έτσι;

Έχουμε πλέον φτάσει στα 42.000 χρόνια από εμφανίσεως των Ολυμπίων επί της Γαίας. 42.000 χρόνια που η ανθρωπότητα πέρασε "δια πυρός και σιδήρου" από πολλά στάδια, κάτι που θα αναλυθεί σε επόμενη δημοσίευση. Έχουμε ήδη "πατήσει" στο (συμβατικά λεγόμενο) 2.011 μ.Χ. Μία εποχή που η τεχνολογική ανάπτυξη δείχνει να είναι στον κωλοφώνα της δόξης της. Εποχή των ηλεκτρικών... των ηλεκτρονικών... του διαστήματος... Μία εποχή γεμάτη ανέσεις, ευκολίες, βιομηχανοποίηση, αυτοματοποίηση... Μια εποχή που ακολούθησε μία σειρά ανακαλύψεων σε πολλούς τομείς και μας οδήγησε σε αυτό που επισήμως αποκαλούμε "πολιτισμένο κόσμο". Όμως, μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει "κάτι περισσότερο και βαθύτερο" από τον πολιτισμό μας. Αρχίζουμε πλέον να αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μία "ανώτερη δύναμη" που ελέγχει τα πάντα. Όλα αυτά τα χρόνια, στραφήκαμε στο να εξερευνήσουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει, σε μία προσπάθεια να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας. Αυτή η προσπάθεια δεν ευωδόθηκε, με αποτέλεσμα να (ξανα)στραφούμε στο αρχικό μας πρόβλημα: "ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;". Ωστόσο, αφήσαμε την επιστήμη να μας ελέγξει. Ξεχάσαμε όμως ότι και η επιστήμη ελέγχεται. Ουσιαστικά, είμαστε "όμηροι" εκείνων που ελέγχουν την επιστήμη και τώρα παλεύουμε να απαγκιστρωθούμε. Παλιές έννοιες, επιστρέφουν στο μυαλό μας. Έννοιες όπως "θεός", "φύση", "ψυχή", "πνεύμα" κ.ο.κ. Έννοιες που κατά κάποιο τρόπο, ή είχαμε ξεχάσει, ή είχαμε αφήσει στο περιθώριο, τώρα επιστρέφουν. Η επιστημονική αναζήτηση, δεν απέφερε τους καρπούς που αναμέναμε. Το ανικανοποίητο "εγώ" μας, μπήκε ξανά στην παλιά διαδικασία αναζήτησης της Αλήθειας: το μεταφυσικό! Εκείνο που ξεχάσαμε να ερευνήσουμε, είναι... ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ!!!

Η ανάγκη της ψυχής μας να συνδεθεί με την ΑρχέγονηΔημιουργό Δύναμη να ξεχύνεται αναζητώντας την σύνδεσή της με αυτήν.

 Κάπου μέσα στον αγώνα μας και την αγωνία μας να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, αγκιστρωθήκαμε (όπως προανέφερα) στην επιστήμη και ξεχάσαμε τους μεγάλους του Έθνους διδασκάλους μας: τους αρχαίους Έλληνες... Υπάρχει αλήθεια κάτι το οποίο να είχε διαφύγει της προσοχής των αρχαίων Ελλήνων; Υπάρχουν μεγαλύτεροι αναζητητές της Υπέρτατης Αλήθειας πλην των αρχαίων Ελλήνων; Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι καταλυτική: ΟΧΙ!!! Οδηγός των αρχαίων Ελλήνων, ήταν η έμφυτη έκφραση της Δικαιοσύνης και της Αγάπης. Η διδασκαλία τους, είχε ΠΑΝΤΑ ως γνώμονα την εξύψωση του Ανώτερου Εγώ. Του βαθύτερου εαυτού μας."Παις ων κόσμιος ίσθι,ηβών εγκρατής,μέσος δίκαιος,πρεσβύτερος σοφός"....Σαν παιδί να είσαι κόσμιος, ως έφηβος να είσαι εγκρατής, ως μεσήλικας να είσαι δίκαιος και σαν γεροντώτερος να είσαι σοφός, μας διδάσκει ένα από τα Ιερά Δελφικά Παραγγέλματα. Η κοσμιότητα, η εγκράτεια, η δικαιοσύνη και η σοφία, πηγάζουν μέσα από την Αγάπη. Αγάπη για τον συνάνθρωπο, Αγάπη για τον Ανώτερο Εαυτό μας, Αγάπη για τον Θεό, Αγάπη για τους θεούς, Αγάπη για τα πάντα γύρω μας. Οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν πως μόνον η Αγάπη μπορεί να αναβαθμίση την ψυχή και να εξυψώσει το πνεύμα, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε ανώτερα και κατόπιν ανώτατα επίπεδα εξέλιξης.


Άνθρωπος= σώμα και ψυχή... Μία από τις βασικές διδασκαλίες της αρχαίας Ελλάδας ήταν ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή. Μία διδασκαλία που αναμετέδωσε και ο χριστιανισμός. Η μεν ψυχή, άφθαρτος, αέναος. Το δε σώμα φθαρτό και πρόσκαιρο. Έτσι, όλη η προσοχή τους "έπεφτε" στην φροντίδα της ψυχής. Το σώμα, άλλοτε θεωρούνταν φυλακή της ψυχής κι άλλοτε "φιλόξενη κατοικία" (βλ. Πλάτων, Τιμαίος και Συμπόσιο). Σε κάθε περίπτωση, το σώμα που αποτελεί το κατοικητήριο της ψυχής, έπρεπε να το περιποιούνται και να το φροντίζουν. Σε αντίθεση έρχονται οι μέχρι τώρα συνήθειες των ανθρώπων. Η επιστήμη μας είπε ότι δεν υπάρχει ψυχή, την πιστέψαμε, την αμελήσαμε και εκπέσαμε στο "αξίωμα" του υπανθρώπου. Φροντίζουμε πλέον το σώμα μας σαν ένα κομμάτι ηδονικού κρέατος που μόνο σκοπό έχει να διεγείρει την σεξουαλική κινητοποίηση των άλλων. Η ψυχή μπήκε στο περιθώριο και μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να υποπτευόμαστε την πραγματική της ύπαρξη και οντότητα. Τώρα πλέον αναζητάμε την "απελευθέρωση" από τα δεσμά του ηδονισμού και την επιστροφή στον ανώτερο πνευματικό μας εαυτό. Η Δελφική Διδασκαλία των Ιερών Μυστηρίων, διασώθηκε. Τμήμα της αφορά τον πνευματικό κόσμο που τώρα έχουμε "απωλέσει" αλλά ευτυχώς αναζητούμε. Σε επόμενες αναρτήσεις, θα ξεκινήσουμε σιγά - σιγά να ακολουθούμε τα στάδια της λεγόμενης "αφύπνισης". Μιας έννοιας παρεξηγημένης από ανθρώπους που αγνοούν το πραγματικό της περιεχόμενο. Αφύπνιση= συνειδητοποίηση του εαυτού μας και του ρόλου μας απέναντι στην παγκόσμια εξέλιξη και περισσότερο στην εξέλιξη των συνανθρώπων μας.

Έρρωσθε!!!